IK BEN DE WEG, DE WAARHEID,
EN HET LEVEN (Joh. 14,6)

Het zijn nog maar weinigen die wanneer ze op reis gaan, hun route uitstippelen met een atlas of papieren landkaart. We vertrouwen op electronische wegwijzers. Jezus zegt vandaag tegen Tomas: “Ik ben de weg, de waarheid en het leven”. Met andere woorden: Wanneer je Mij navolgt in het leven, dan heb je de juiste weg gevonden. Christenen worden ookwel “mensen van de weg” genoemd. Dat is een prachtig compliment wanneer je beseft dat inderdaad dagelijks vrouwen en mannen vanuit de goede Geest van Jezus anderen helpen de weg in het leven te vinden.

Dit alles roept de vraag op of wij de weg kwijt zijn. Daarover kunnen we van mening verschillen. Feit is dat ieders leven niet vooraf geprogrammeerd is. Ons leven is een tocht, een reis door de tijd met onvoorziene gebeurtenissen. Meevallers en tegenvallers volgen elkaar op. En meestal loopt het leven niet zoals je zou willen, want leven is altijd verandering. De vraag is alleen hoe kijk je er tegen aan. Kun je betekenis en zin ontdekken in jouw levensreis?

Hier lopen de antwoorden uiteen. Voor menigeen is ons leven zuivere toeval. Een toevallige verbinding aminozuren vormden de eerste eiwitmoleculen. Later zouden dit bouwstoffen van leven worden. Zonder dat we er om vroegen werden we geboren. Ons is niets gevraagd. Het overkwam ons. Dus laten we er het beste van maken. En wanneer het leven ondraaglijk wordt, kunnen we legaal het heft in eigen hand nemen.

Wie gelovig in het leven staat, kijkt met andere ogen naar ons ontstaan. Wij zijn geen toeval, maar door God gewild. In het ontstaan van leven op aarde zien we een bedoeling. Er is een scheppende kracht die Liefde is. Juist in dode materie als koolstof, waterstof, zuurstof en stikstof heeft Iemand iets van zichzelf meegedeeld. Namelijk bewustzijn, vrijheid en een drang naar harmonie en schoonheid. Het verschil in levensopvatting is hiermee geen bijkomstigheid maar iets fundamenteels.

Christenen geloven dat iedere mens voor de hemel geschapen is. Dat geen mens “teveel” is. Dat God niet zijn handen aftrekt van welke mens dan ook. Want “In het huis van mijn Vader is ruimte voor velen”, dat horen we vandaag van Jezus. Die boodschap geeft onze samenleving ruimte en schept toekomst over de dood heen. Ruimte geven is een goddelijke eigenschap. Ruimte geven is genadig zijn. Ruimte geven doet mensen leven. Dat is niet vanzelfsprekend in onze tijd.

We kennen allemaal ook de andere kant. Als we elkaar geen levensruimte meer geven, en geen manco’s meer kunnen verdragen, zijn we op een hellend vlak terecht gekomen. Waar enkel in kaart gebracht wordt wat mensen allemaal niet kunnen; waar uitgerekend wordt wat mensen met een handicap of mensen -oud en versleten- de samenleving aan geld kosten: daar ontbreekt “ruimte”. Daar waar mensen elkaar geen ruimte geven, worden ze handlangers van de dood.

Als wij de weg van Jezus bewandelen, wandelen wij in de waarheid en vinden wij het leven. Daartoe worden wij in deze paastijd uitgenodigd, om handlanger van de Schepper te worden. Om onze angsten af te leggen en de weg van Jezus te gaan. Om in navolging van Hem en in verbondenheid met Hem de hemel op aarde te laten beginnen.

Waar anderen afkeuren, selecteren, veroordelen en doden, zijn christenen mensen met een speciale missie. Laten we met vallen en opstaan proberen Jezus aan te nemen als onze routeplanner naar de hemel, dan zullen we leven als mensen die anderen ruimte bieden.

(Eugène Dassen)