ONTVANG DE HEILIGE GEEST (Joh. 20,22)

Wat vieren wij met Pinksteren? Menigeen weet er geen raad mee. Christenen vieren vandaag de voltooiing van Pasen door de komst van de heilige Geest. Pinksteren is afgeleid van het Griekse woord Pentecoste, ofwel 50e dag (na Pasen). Jezus zal voortaan met ons zijn door Zijn (heilige) Geest. Niet meer verbonden aan één plaats of één tijd. Als Christenen een kruisteken maken, noemen ze Vader, Zoon en heilige Geest in één adem.

Toch is de heilige Geest voor velen de grote onbekende. En dat is niet zo vreemd. De menselijke ervaring wil graag zien en met een Geest is dat lastig. Toch is met zien niet alles gezegd. Onze ervaring gaat verder dan het zichtbare. “Hier heerst een goede geest”, hoor je soms zeggen. De “goede geest” overkomt ons in een gezelschap. Plotseling is hij er, maar hij kan ook meteen verwijnen.

Je doet er niets voor en hij is er. Je kunt er alles voor doen en hij komt niet. De “goede geest” komt van elders. Je kunt hem niet claimen, je kunt wel dankbaar zijn als hij er is. Gods “goede geest” is de heilige Geest. Goed en heilig tegelijk. Je kunt hem niet grijpen want Hij staat niet stil. De heilige Geest daalt neer op wie Hij wil en waar Hij wil. Hij gaat wonen in de harten van mensen. Je kunt de heilige Geest herkennen aan wat Hij doet in ons.

Paulus schrijft over de vruchten van de Geest: liefde, vreugde, vrede, geduld, vriendelijkheid, goedheid, trouw en zachtmoedigheid. Wij hebben nood aan die vruchten van de heilige Geest. Want altijd weer sluipen verharding en verkilling binnen in ons menszijn. Ze benemen ons de levensadem. Zonder de heilige Geest ontsporen we en verharden we. Zonder de heilige Geest wordt alles banaal en verdwijnt uit ons leven wat er glans aan geeft. Namelijk verwondering en dankbaarheid, warmte en menselijkheid, respect en vredelievendheid.

De apostelen en Maria voelden Gods Geest over zich komen. Ze spraken toen de woorden die iedereen verstond. De taal van de liefde slaat als een vuur over op velen. Het ontdooit verkilde harten en maakt verstarde verhoudingen weer soepel. De vrienden van Jezus kunnen niet meer bedroefd achter de gesloten deuren blijven zitten. Ze komen in beweging en brengen anderen in beweging. De Jezusbeweging ontstaat. De Kerk begint en gaat verder tot op de dag van vandaag.

Toch lijkt het soms alsof we in onze streken nog op Pinksteren wachten. “De geest is eruit, we zijn de spirit kwijt”. Er hangt een eigenaardige vermoeidheid over onze maatschappij. Ook in de Kerk is dat waarneembaar. Sommigen laten moedeloos de armen hangen. De fut is er uit. Ook gaan er heel wat zinzoekers op zoek naar “de geest”. Kaartleggers bepalen of het goede moment er aankomt en we speuren naar X-files.

We hebben nood aan geloof, hoop en liefde. Want zonder geloof voelen mensen zich verloren. Zonder hoop worden we fatalistisch. Zonder liefde verkilt onze samenleving. Christenen hebben de heilige Geest, de bijbel staat er vol van. Of is de “spirit” er bij Christenen ook uit? Zijn ook wij op zoek naar nieuwe adem? Dan wordt het tijd om op zoek te gaan naar de vindplaats van de heilige Geest. Want Hij is er, in onszelf, in de kerk en in de samenleving.

Ook hier en nu zijn er mensen die iets moois kunnen doen in Gods naam. Die kunnen luisteren en ruimte geven, die moedig kunnen spreken, die goed kunnen organiseren en besturen, die kunnen zingen en bidden. De heilige Geest heeft zijn vruchten verdeeld over ons allen. Laat Hem werken in ons. Kom, heilige adem van God! (Veni Sancte Spiritus). Zalig Pinksteren!

(Eugène Dassen)